Κλεισμένοι οι δρόμοι - για πόσο ακόμη Βαθύ σκοτάδι - πρωί και βράδυ Ονείρου εικόνα - υγρό το χώμα Χρυσός ο θρόνος - μικρός και μόνος Μεγάλα λόγια - σε υγρά υπόγεια Βροχή οι σκέψεις - πώς να τ` αντέξεις Τι να παλέψεις - θέλεις να τρέξεις Φυγή και πόνος - έρημος κόσμος Μα τώρα όλα τελειώνουν – και τώρα όλα αρχίζουν Αν και οι πληγές ματώνουν – και τα μάτια μου δακρύζουν Λάθη και πίκρες προσπερνώ – εμπόδια γκρεμίζω Στα παιδικά μου όνειρα – δεν παύω να ελπίζω Πάγωσε ο χρόνος – και έμεινα μόνος Κάθε γνωστός μου – έγινε εχθρός μου Ψεύτικα γέλια – ψυχές κουρέλια Θάβει η καρδιά μου – τα όνειρά μου Ξένος ο τόπος – η αγάπη κόπος Πού να κοιτάξω – κάπου να αράξω Που να σε ψάξω – ζωή να αλλάξω Έχω ξεχάσει – και έχω χάσει ( ΣΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ )
Αναστασία μου καλησπέρα. Που χάθηκες εσύ? Ακόμα περιμένω να έρθεις να ακούσεις το τραγούδι μας ζωντανά. Καλή επιτυχία σε ότι κάνεις.
Μου αρέσει ο τροπος που γράφεις γιατί χρησιμοποιείς προσεγμένο λεξιλόγιο!Επίσης μ'αρεσεις γιατί έχεις ωραία ερεθίσματα!Ξεχωρισα πάρα πολυ το φιλία αγάπη έρωτας!Καλη συνέχεια σου εύχομαι!
kalh sunexeia
πολύ μου αρεσε ο Βοσπορος καλή μου Αναστασία
υπέροχα δεμένοι...
σ'ευχαριστώ για την κριτική σου,αλλα πιο πολύ σ'ευχαριστώ για τον Χρυσο Αετό.Αν θές περνα να ακουσεις τα καινουρια.
Kouklitsa uperoxa sxedon ola ! (ston Vosporo pou kata ti gnwmi mou einai to kalutero sou ... flegetai o ouranos me "ai" sto telos... gia na einai ayogo)
Αναστασία γράφεις καταπληκτικούς στίχους.Μπράβο σου, συνέχισε!